علم ازدیدگاه صوفیه

موضوع این پژوهش بررسی علم ازدیدگاه صوفیه است وهدف،پاسخ دادن به این پرسش که باتمام ارزش واهمیتی که اسلام وادیان آسمانی دیگربرای علم ودانایی قائل شدهاند،صوفیه که خودرامتصل به اهل بیت رسول(ص)وصحابه میدانند،چراعلم راحجاب اکبرنامیده ا ند؟ پاسخ به این پرسش هادرگرومطالعه ی آثارصوفیه نظیر:اللمع فی التصوف،رساله قشیریه،کشف المحجوب و...است. آنجه ازمطالعه متون مهم صوفیه برمی آیدآن است که نسبت علم گریزی درموردصوفیه صددرصدصادق نیست چراکه بزرگان این قوم مراحل مختلف تحصیل راپشت سرگذاشته وازعلوم متداول زمان خودنیزبهره مندبودند.اغلب آنان گام اول درطریق تصوف راعلم دانسته اندومریدان خودرابه کسب علوم ظاهری موظف نموده اند. بااین حال اگرعلمی سبب غرورسالک گردد،درراه رسیدن به حقیقت حجاب راه سالک خواهدشد.اینجاست که بایدبه این علوم رسمی پشت پازدوتمام همت راصرف زددن قلب وپالودن سینه اززنگارهاوکدورتهای دنیایی نمودتاقلب چنان صفایی بیابدکه پرتوعلم الهی،بی واسطه ازعالم غیب درآن تابیدن گیردوسالک رابه معرفتی رهنمون شودکه به مراتب یقینی تر ازعلوم اهل استدلال است.